Cairns - Mission beach - Townsville

En we zijn alweer 4 dagen verder. Wat gaat het snel. En wat is het genieten in dit prachtige land met zoveel verschillende gezichten. We hebben in Cairns de huurauto ingeleverd. Heel apart. Het kon op het vliegveld, lekker makkelijk, want daar was de camperverhuurder dichtbij. Komen we op het vliegveld, is er gewoon helemaal niemand bij de verhuurbalies. Gelukkig kon een behulpzame mevrouw ons vertellen dat we de sleutel in een "keyhole" konden gooien en vervolgens weg konden gaan... Dat hebben we dan ook maar gedaan. Gelukkig kregen we een paar dagen later een mailtje dat het goed was gegaan met de auto en de sleutel. Met de taxi naar de camperverhuurder. Hier stond ons huis voor de komende 4 weken al klaar. Snel de spullen er in gegooid, uitpakken doen we later wel. Nu had ik nog een afspraak staan bij een fotowinkel in Cairns. Ik was lekker blond geweest en had de oplader van mijn fototoestel thuis laten liggen. Van alle elektronische rommel (Ipads, telefoons, ereader, horloges, gopro enz. enz. had ik de laders meegenomen maar de lader van het Canon lag nog in Wolfheze. Gelukkig had ik via een aardige mevrouw in Port Douglas het adres gekregen van Camerahouse in Cairns. En na wat heen en weer mailen lag er een lader klaar. Nu wil het toeval dat we op 24 december.... ja inderdaad, de dag voor Kerst... in Cairns waren. Net als overal op de wereld gaat iedereen dan natuurlijk kerst boodschappen doen. Wat een chaos. De camper past natuurlijk ook niet op een standaard parkeerplaats. Uiteindelijk zijn we maar burgerlijk ongehoorzaam (of toeristisch blond) geweest en hebben hem op een loading zone gezet bij de supermarkt. En toen de winkel in. Help!!! Gelukkig lag de lader al keurig klaar en kon die zo in de tas. Wat kun je dan toch blij zijn met een lader :) . Na veel gedoe de boodschappen ook bij elkaar, stoeltjes en een tafeltje gehaald, nog een paar biertjes en vol was de camper. Op naar Mission Beach. Na een paar uur rijden kwamen we op een prachtige camping, gelegen aan het strand. Ook hier verwachten we grote drukte maar er was bijna niemand.... Een stel uit Cairns verbleef hier ook en vertelde ons dat dit kwam omdat mensen bang zijn voor het "wet season". Daarom gaat men liever naar het zuidelijk deel van Australie of blijft gewoon thuis voor de Kerst. Wij vonden het niet erg. We hadden een prima plek vlakbij het strand en alle rust. Op kerstochtend heb ik lekker hardgelopen op een prachtig pad wat begon bij het strand en eindigde in het tropisch regenwoud. Ik heb maar niet nagedacht over alle beesten die zich naar schrokken van mijn paarse sportschoenen en gehijg. Ik hoorde een hoop geritsel in de struiken maar heb verder niets gezien. En het helpt wel bij het doorlopen... Jacques heeft heerlijk gekookt met de Kerst en we hebben geprobeerd het kerstgevoel vast te houden. Dit viel niet mee als het ruim 30 graden is en je onder een stel palmbomen zit te eten. De dag erna (tweede kerstdag wordt hier niet gevierd en is bedoeld om kadootjes terug te brengen die je niet leuk vindt, oftewel Boxing Day) zijn we opgehaald door de raftbus. Er hangt altijd iets hippie-achtigs rond zo'n rafttrip. Waar je ook bent in de wereld. Het zijn vaak mannen met lang haar, foute shorts en foute grapjes. Maar ook hele leuke mannen die hun uiterste best doen om er een leuke dag van te maken. Met de hippiebus werden we naar de Tully River gebracht waar onze spullen al klaar lagen. Na een korte afdaling richting rivier mochten we in onze rafts stappen. We waren samen met een Chinees stel (uit Australie overigens) en onze gids. De tocht was fantastisch mooi en ook pittig met een flink aantal class 4 rapids (het gaat tot 6 maar dan had Robbert niet mee gemogen). Tijdens het varen kregen we uitleg en hebben we geoefend met in de boot klimmen en wat commando's. Hierna kwamen al snel de stroomversnellingen. De Tully River is voorzien van heel veel grote rotsen en er waren momenten dat we dachten dat de raft er echt niet tussen door kon maar het bleek altijd weer te passen. Onze gids Nick was een hele leuke man uit Amerika die ons natuurlijk fantastisch vond (maar dat roept hij vast iedere dag tegen zijn klanten). Met verschillende rafts gingen we de rivier af. In totaal zo'n 10 kilometer. Halverwege was er een lunchpauze. Aan de kant stond een grote tent waar iemand al hamburgers en hotdogs stond te bakken. Tot grote vreugde van Robbert stond er ook melk klaar. We hebben hem maar niet verteld dat iedere Australier melk in zijn koffie doet en niet alleen maar melk drinkt. Tijdens de tocht waren er verschillende momenten waarop er even gezwommen kon worden. Heerlijk om af te koelen en door de stroming in de rivier hoefde je zelf weinig te doen. De gidsen zorgden goed voor de veiligheid. Tegen het einde van de tocht was er nog een rots van zeker 6 meter hoog waar je op kon klimmen. Op een bepaald punt (zo'n 4 meter hoog) kon je dan naar beneden springen. Robbert riep meteen dat hij wilde springen. Ik riep heel dapper dat ik hem dan ging filmen vanuit de boot dus Jacques mocht mee de rots op. En tot mijn grote verbazing ging Robbert zonder aarzelen naar boven en sprong hij met nog minder aarzeling 4 meter naar beneden. Supertrots op hem. Hij doet het toch maar even! Hierna nog een stukje geraft en toen was het alweer tijd om teruggebracht te worden naar Mission beach. Wat een leuke dag! En vanmorgen zijn we alweer doorgereden naar onze volgende bestemming Townsville. In Mission beach nog even de Woolworths supermarkt geplunderd (heerlijke koekjes!) en toen ruim 250 kilometer afgezakt. Ook nu staan we weer op een camping vlakbij het strand. De natuur is hier wel totaal anders. Het is veel droger maar nog wel steeds boven de 30 graden. Morgen gaan we met de ferry naar Magnetic Island. Daar lekker rondtoeren met een 4WD.