The Canopy Treehouses

Drie dagen in het regenwoud. Geen internet, geen telefoon. Eigenlijk best lekker rustig. Tot de dieren wakker worden. Een enorme herrie breekt iedere avond los nadat de zon is onder gegaan. Maar laat ik vooraan beginnen.

Na een mooie, maar vooral bochtige route (heel fijne voor je maag), kwamen we aan in Tarzali. De hele route rij je tussen de weilanden en akkers door en ineens sta je in het tropische regenwoud van Australie.

We werden warm ontvangen door de eigenaresse van The Canopy Treehouse. Samen met haar man heeft ze een enorm stuk regenwoud gekocht en hier vijf treehouses gebouwd. De rest van het woud is voor de dieren. De Itacarivier stroomt hier door het woud en de treehouses zijn aan de rivier gebouwd.

We werden meteen naar onze treehouse gebracht. Door Robbert steevast de holleboomhut genoemd. Een prachtig huis op grote houten stammen met een groot terras en van binnen luxe gebouwd. Inclusief twee grote slaapkamers, een prachtige badkamer en een leuke woonkamer en keuken. Binnen stond voer klaar voor de vogels en voor de schildpadden... We werden wel gewaarschuwd voor Tui. Tui is een Casowary, de grootste inlandse vogel van Australie. Deze Casowaries kunnen tot 2 meter hoog worden. Tui woont in dit stuk woud en heeft momenteel 2 kuikens (nou ja, kuikens, net zo groot als Tui zelf) en daar moet je niet in de buurt komen.

Tui is zeer geemancipeerd want als man voedt hij zijn kinderen alleen op. Mama is verdwenen zodra de eieren gelegd zijn... Mochten we Tui tegenkomen dan moesten we de paraplu die we altijd bij ons moesten hebben opendoen en rustig weglopen. Daar wordt je nu niet echt rustig van...

Maar goed, we werden gerustgesteld, voor de rest waren alle dieren (inclusief kangaroes, possums, vogels, slangen en schildpadden) heel aardig voor mensen en hoefden we niet bang te zijn te worden besprongen tijdens onze wandelingen.

Je gaat dan toch heel anders naar het bos kijken hoor als je daar met een paraplu moet lopen tegen Tui en zijn chicks.

Op de schildpadplek bleken zich tientallen schildpadden op te houden die zich graag op het gestrooide voer storten. Leuk om te zien.

's Avonds waren we van harte uitgenodigd om de Pademelons te komen bekijken. Nee, geen overjarige meloenen, maar hele schattige kleine kangoeroetjes. Waarvan sommigen een baby (volgens Australiers een Joey) in hun buidel meedroegen. Ook was er een possum mama die een baby op haar rug mee moest slepen. Gelukkig worden de kleine possums en kangoeroes na een aantal maanden met harde hand verwijderd en mogen ze zichzelf gaan redden.

In de schemer kwamen er inderdaad een aantal kangoeroes tevoorschijn. Wat een leuke beesten om te zien.

Terug bij de hut (gelukkig zonder Tui tegen te komen) was het aardedonker. Robbert kan gelukkig goed spoorzoeken en de zaklamp bedienen. En toen bleek waarom er bananen in de koelkast lagen. Zodra je een stukje banaan op de voederplank op het balkon had gelegd kwam One-eyed Red te voorschijn. Een wat oudere possum die drie jaar geleden zijn oog is kwijtgeraakt tijdens een vechtpartij met een soortgenoot. Deze possum is dus totaal niet bang voor mensen en eigenlijk bleek geen enkele possum dat te zijn.

Red vond het buiten gezellig met ons maar wilde het feestje binnen voortzetten. Dat vonden wij niet zo'n goed plan maar Red liet zich niet zomaar de toegang tot de boomhut ontzeggen. Hij zette zijn pootjes om de rand van de deur en begon de schuifdeur open te trekken. Dat verwacht je toch niet als je lekker aan de biertje zit. Met behulp van een kussen, veel kracht en voorzichtig de possum terugduwen lukte het om Red buiten te krijgen. Later bleek dat hij niet de enige possum was die naar binnen wilde. We werden de rest van de avond bekeken door de schuifdeur door wisselende groepjes possum. Een bizar gezicht!

Natuurlijk moest er ook dit jaar worden paard gereden. We kwam uit bij Sheila die een buitenrit met ons wilde maken. Speciaal voor Robbert had ze iemand geregeld die ook Nederlands sprak. Het was een bont gezelschap wat de bergen introk. Maar het was de moeite waard. We hebben een superleuke rit gemaakt, veel moois gezien en veel gelachen. Robbert kwam helemaal los. Hielp met hout zoeken voor het kampvuur en dronk voor het eerst een op zijn Australisch gezet kopje thee. Met biscuits natuurlijk. En zijn Engels wordt steeds beter! De tolk was nauwelijks nodig.

In de omgeving van de boomhut zijn verschillende watervallen. Er is zelfs een circuit gemaakt waarin je een ronde kunt rijden langs de verschillende watervallen. Zeker de moeite waard. De eerste waterval waar we kwamen was heerlijk rustig. En je kon naar de waterval toezwemmen. Ondanks mijn afkeer voor troebel water en ijskoud water op mijn hoofd ben ik naar de waterval gezwommen. Robbert kreeg ik niet zover maar Jacques ging dapper met mij mee. En koud was maar wel heel erg leuk. Als je door het water was gezwommen kon je achter de waterval op de rotsen klimmen. Prachtig om te zien. Robbert geloofde het pas toen hij de Gopro foto's zag. De andere watervallen waren ook erg mooi. Je rijdt door het boerenland en ineens is er een stuk woud met daarin een grote waterval. Heel apart om te zien.

De Australiers zelf zijn heel relaxed en maken zich niet snel druk ergens over. En dat is een hele mooie houding!

Iedere avond na zonsondergang brak er een kakofonie aan geluid los in het regenwoud. Het leek wel of er een knop omging zodra de zon onderging. De ene vogel maakte nog meer herrie als de andere. Tel daarbij de talrijke possums op en een soort boskalkoenen die allemaal trap kunnen lopen. Het was iedere avond weer dolle pret bij ons op het balkon.

We vonden het dan ook jammer om door te gaan maar ja, onze 3 dagen zaten er al weer op. Op naar Port Douglas voor een paar dagen strand. Na wat zoeken kwamen we in ons, belachelijk, luxe appartement voor deze dagen. Compleet met grote slaapkamers, enorme keuken en twee badkamers. Maar wat een mooie locatie. Na 2x struikelen zit je al op het strand. In verband met de kwallen mag je alleen zwemmen in een afgezet stuk zee maar dat stuk zee ligt precies bij ons appartement. Een prachtig strand (4 mile beach). Tropischer kun je het niet vinden. Genieten!!!