Hong Kong, wat een bizarre stad.

Na een nachtje lekker slapen redelijk vroeg wakker. Niet zo gek met de jetlag nog in de benen. Ons mooie hotel biedt een ontbijtbuffet dus dat gaan we maar eens uitproberen. In een zeer opzichtig aangeklede zaal (nu snap ik de inrichting van onze Chinese restaurants) staat een flink ontbijtbuffet klaar. Al snel heeft Robbert het hoogtepunt van de ochtend ontdekt: een pannenkoekenmaakmachine. Het zal ongetwijfeld anders heten maar zo noemt Robbert het. Inderdaad een fantastische uitvinding. Een druk op de knop en er rolt een kant en klare pannenkoek uit. Heerlijk!

Na het ontbijt stappen we in de taxi naar Victoria Peak. Het uitkijkpunt van Hong Kong. We gaan (natuurlijk) met de Peak Tram naar de top. Een leuk, ouderwets aandoend, trammetje die via een enorm steile helling naar bovenklimt. Echt een bijzonder ritje. Het is zo steil dat je er de kriebels van krijgt. Zelfs Robbert vindt het spannend. Boven aangekomen hebben we inderdaad een fantastisch uitzicht. Nog mooier is de morning trail die we lopen waarop je een ronde om de Peak maakt waarbij je echt van alle kanten uitkijkt op Hong Kong. Nog nooit zoveel hoogbouw van boven bekeken. De Peak torent zo'n 500 meter boven Hong Kong uit.

Mooie foto's kunnen maken. Zeker als de zon de laaghangende bewolking heeft weggejaagd. Het is prachtig, helder weer. En het wordt zo'n 27 graden. Lang leve de zonnebrand en onze petjes.

Na onze wandeling en een rustpauze bij Starbucks met de Tram weer naar beneden. Nu is het nog spannender want we gaan achteruit de berg weer af.

Nadat we heelhuids beneden zijn gekomen stappen we weer in de taxi, die hier spotgoedkoop is, om naar Ocean Park te gaan. Een combinatie van een klein dolfinarium en een pretpark. Een deel van het park ligt "beneden" en een deel kun je alleen bereiken via een kabelbaan of via een ondergrondse trein omdat dit deel aan de achterkant van de berg ligt...

Op zich een leuk park maar wat kunnen die Chinezen een herrie maken en wat zijn ze onbeschoft. Overal voordringen, schreeuwen en als je in de trein wilt stappen denk je dat je in het openbaar vervoer zit. Als haringen in een ton. En als je denkt dat de trein vol zit komen er nog tientallen Chinezen bij. Het voordeel is wel dat wij (ja, zelfs ik) groter zijn dan de gemiddelde Chinees en we overal overheen kunnen kijken.

Toch is het een leuk park om te bezoeken. Jacques probeert nog een achtbaan uit met de leuke naam "Hair raiser" en we sluiten af met een bezoek aan de wildwaterbaan waar we kletsnat weer uitkomen. Dankzij het mooie weer zijn we zo weer opgedroogd.

Met de taxi naar het hotel waar we lekker nog even het zwembad induiken. Aan het hotel grenst het Moko winkelcentrum waar naast veel winkels ook veel restaurantjes zitten. We hoeven dus niet ver te lopen voor we op verzoek van Robbert de Pizza Express bezoeken. Robbert denkt dat dit een trein is die pizza's bezorgt.... Gelukkig zijn de pizza's heerlijk en dat maakt een hoop goed.